Odszedł … ale nie z naszej pamięci

Taka wiadomość, nigdy nie przychodzi w porę…. chociaż mogliśmy się jej spodziewać codziennie.

Odszedł od nas na zawsze, nasz Sąsiad – Tadeusz z ulicy Wesołej. Człowiek przeróżnych życiowych umiejętności, posiadający niewątpliwy dar realizacji swoich zamierzeń w jakże odmiennych dziedzinach życia… może dlatego, że nie bał się nowości…? To jego fotka jako jedno z pierwszych ujęć archiwalnych, pojawiła się w naszej kronice – pamiętacie – pierwszy warsztat szewski w Niedarach.

Pan Tadeusz doskonale radził sobie ze specjalistyczną uprawą tytoniu a mimo sędziwego wieku wciąż budował, murował konstruował, uprawiał szereg innych roślin i warzyw…. wszyscy znamy jego jakże niecodzienny wynik z zawodowego pozyskiwania oklein meblowych…. którym na stałe wpisał się do Niedariańskiej Księgi Rekordów….

Kiedy stawiałem pierwsze samodzielne kroki w Niedarch, on pierwszy podarował mi pniaka – takiego zwykłego do rąbania drewna….

• Ile płacę – zapytałem
• Ejjjj tam Panie – darmo daję, bo przyda się w obejściu.
• Oddam w takim razie, gdy kupię drewno w lesie ?
• Ejjjj tam Panie – Oddasz Pan kiedyś…ale jakiemu innemu przyjezdnemu – rzucił na odchodnym

Po wielokroć chciałem mu powiedzieć iż tym sąsiedzkim gestem zainicjował swojego rodzaju sztafetę bowiem ja podobne pniaki przekazałem już w sumie trzem nowoosiedlającym się mieszkańcom Niedar … a pniak nr 4 wyjechał… aż pod Kobylą Górę…

Żywo pamiętam nasz odległy w czasie sasiedzki „spór o bylicę piołun” – ogromnego chwasta …. jak nie mógł przeboleć kiedy tak wykaszałem pole aby zostawić przy płocie ten wyjątkowo dorodny okaz chwasta… z którym w sumie poradził on sobie na swój sposób 🙂

Był człowiekiem twardym ale jakże często uśmiechniętym – na przekór wielu życiowym trudom. Nie zapomnimy tego momentu kiedy przyniósł nam nowe sadzonki brzoskwiń i orzechów po tym gdy złodzieje ukradli /czytaj wykopali nam ok 30 arów 3/letniego sadu:

Bierzcie i wsadzajcie…. nie ma co choliera….. musimy zacząć od nowa… 

Pana Tadeusza też wtedy okradli a mimo tego zdobył się na taki niecodzienny odruch międzysąsiedzkiej solidarności…

Odszedł od nas Najstarszy Senior Nestor Niedar, który z pietyzmem odebrał logo Niedar na przypince i jako  jeden z pierwszych  stawiając je na domowej etażerce pośród rodzinnych pamiątek nazwał  – dumnie herbem Niedar.

To właśnie dzięki jego reakcji zdecydowaliśmy się na to, aby ogłosić Niedariański Dzień Seniora przy okazji Europejskiego Dnia Seniora … To właśnie jego odruch stał się dla nas inspiracją do tego aby ruszyć z tym pomysłem i uczynić Dzień Seniora dniem szczególnym …

Pan Tadeusz, pewnie zainspiruje nas jeszcze nie raz a co najważniejsze pozostanie z nami w naszej pamięci i w  naszej e-Kronice Niedar.

Mimo, iż czuł się z dnia na dzień coraz gorzej, to od niego jako pierwszego i do tej pory jedynego otrzymaliśmy odpowiedzi na pytania do wywiadu z Seniorami.

Dzięki tym zapisom, których on już niestety nie ujrzy w naszej kronice, będzie mógł pozostać z nami na zawsze.

Z najszczerszymi wyrazami współczucia dla Rodziny Pana Tadeusza:

Ola i Jurek – Sąsiedzi z Wesołej.